سه‌رزه‌مینم سه‌رزه‌مینم ئیره‌ج ڕه‌همانپور
کوت کوتێ ئه‌نوو نشینم
چی کۆیا با ، چی کۆیا با
زه‌خمی ئه‌مما سه‌ر وه باڵا
چی دنا ئه‌فته‌و بێر
به‌رکۆ وه یارۆ
چی گه‌هه‌ر
بسپار وه خاتر، شۆڕێ بارۆ
چی گڕین
تاقه‌ت بێار به‌رفێ نسارۆ
چی کۆوڕ
بوو وه په‌نای به‌چه مه‌یارۆ
سه‌رزه‌مینم سه‌رزه‌مینم
چی به‌لی با ، چی به‌لی با
کوت کوتێ ئه‌نوو نشینم
چومه‌تێ ڕه ڤه‌ن د شه‌وگار
ته‌شێ ته‌ژگای هۆنه‌یای ژار
سای خه‌سێ شه‌که‌تێ گه‌ویار
ته‌رمێ ڕێیا دیرێ بێمار
یارێ دیرێ سوفره‌ی ها لیێ ساڵێ نه‌وار
لێزێ گه‌رمێ مه‌لێ زه‌خمی د زمسۆ
ڕمڕمێ ڕامشگه‌رۆنه‌ی سینه‌ی به‌ڵگ و په‌نجه‌ی بارۆ
دارێ سه‌د جا بوڕسه‌م هه‌م مێکه وا نوو
بادێ ده‌ورۆ مێز‌نه‌ش وه به‌رزی ئاسوو
سه‌رزه‌مینم سه‌رزه‌مینم
کوت کوتێ ئه‌نوو نشینم
"امروز تولد پسر نامادری ام بود ، دلم برای خود گرفت"
" رهدار"
ای بی دا ترین کُر !
همه ی لُرمادران
تورا " دا " صدا میزنند
و تو را به سوگند تُرنه های رنگباخته شان
مادرانه دعوتی خواهند
تو را که بوی حنا ی نشسته برگیسوئی
که قیچیِ روزگار
به عزایش نشانده است
میخواند ب ی ی ی ی داترین
تا آسان بگذری
از دروازه ها ی یقه ی دا و روله ها
که می کشید خط بطلانی
برهرچه قانونA منفی +Oکرده بود
و تو را که
سنگ و دره و دشت و بلوط مادر ست
آنسان که می کوبد باد
بر دهل سینه ی فلک الافلاک
هیجار " دایه ، دایه " را
"دالکه "
وقت صلح است !