" سهمِ ما "

پس مانده های زندگی را سهم تو ساخته اند

دلت را به سرابی از هیچ خوش میداری

بویِ گندِ آیه هایِ کتابشان تارو پودِ تاریخَت را مسموم ساخته

می نگری مردمانَت را ؟  
می نگری چه دشمن وار تشنه یِ خونِ خود شده اند؟

به فرزندانشان کلامِ وحشت می آموزند

باید در اصالت صدایِ نی لبَک شک کرد

باید به پروازِ قاصدکها شک کرد

پیام آورِ کیستند ؟ از چه سرزمینی می آیند ؟

نوجوانی را دیدم مست از نوشیدنِ خونِ خود !

مردمی غرق در اشتیاقِ نگاه بَر تَنهایِ مصلوب !

ابلیس از تولدِ فرزندانِ ناخلفَش ندیم

اینان تکیه بر جایِ فرزندانِ آدم زده اند

کمرِ ابلیس هم شکسته

اهریمنان نیز به فراسویِ زمان گریخته اند

سرزمینی سوخته بَر گِردِ خویش می چرخد

جایِ همه خالی است

خدا ، ابلیس ، آدم ،حوا ، هابیل و قابیل ،فرشتگان

پس مانده های خلقت را سهم تو ساخته اند

بزمِ این مُشتِ خاکِ دَوار به پایان رسیده

جایی دگر بَر کالبَدِ ازَل می دَمند

می نگری مردمانَت را ؟

کمرِ خدا را نیز بشکَستند

اینان تا نوشِ آخر خون خواهند خورد

کلامِ پایان را نیز به خون خواهند نوشت

خوشا به حالِ اهریمن و هورمزد که ترکِ این وادیه کردند

آنان به عشق رسیدند و بشر به خون

آنان به مهر رسیدند و بشر به جنون

سهمِ ما نیز پس مانده خطاهایِ خلقت
.
.
(وحید.کمالی)