" پاره هایِ تَنِ "

به یاد شهدا و جانباختگانِ سه میعادگاهِ ملت کورد  

صدایِ ناله یِ شَنگال و کوبانی بَر سینه یِ ستبرِ زاگرس پیچید

آیینِ مَنحوسِ بیابان ، خشنود از زجه های مادرانِ تا همیشه نا امید

کمَرِ زاگرس بشکست و کبیرکوه ناله سر داد

داغِ برادران و خواهرانِ بالادست لرزه بر پیکرش انداخت

فریادی برای کُشتنِ فرزندانِ خود و یا شاید همداغ شدن با نیمه یِ آنسوتر

تَنَش لرزید تا لرزه برجانِ ملتی بیندازد

گُلهایِ دامنَش را پَرپَر کرد تا ملتی بداند تنهاست

فرزندانَش را قربانی اتحاد کرد

او نیز همچو شنگال و کوبانی در آغوش دارد، ..."مورموری"

دیگر فرزندانِ زاگرس همه یک درد دارند

دیگر همه چیز بویِ همدلی می دهد

مادرانِ شمال بر فرزندانِ جنوب می گریند

دخترانِ جنوب نیز چشم به راه دامادی از شمال

پیروزتان باد آزادی ، ای وارثانِ سینه یِ کوهستان

شنگال و کوبانی و مورموری رمزِ یکرنگیِ کوردستان

.
.
(و . ک)