" دلقک سرا "

یکی آویخته و آویزان بر کُرسی صدارت

یکی همه چیز خود را به نیازی فروخته   

یکی مسخِ رویدادی بافته یِ خیال و توهّم

دیگری در کمینِ زمانی که هیچوقت نمی آید

یکی خود را به کالا محک می زند

یکی دلالِ روزهایِ تلخ و شیرینِ قسمتِ دیگران

یکی محوِ امانتی بی قیمت در وجودِ خویش

دیگری خطِ بُطلان بر نگارِ وجودَش می زند

یکی طوطی وار بر طبلِ دیگران می زند

یکی همچو احشام به دشتی می چَرَد

یکی مَست و حیران در عبورِ زندگی

دیگری در خیالِ قبضه و بردگی

یکی نازِ آدم به یغما می بَرَد

یکی با نگاهش سینه یِ خدا را می دَرَد

یکی افتاده در دامِ جُفتِ خویش

دیگری حقارَت را به جان و دل می خَرَد

دلقَکی ایستاده بر بُلندایِ زندگی

دلقکان را دانه دانه آبرو می بَرد

دادِ دنیا را کدام گوشِ عاقل شنید ؟

جاودان آنکه زین دلقک سرا پَر کشید !

(وحید.کمالی )