"روژ آوا "

نیمه یِ غربیِ تَنَم می سوزد

جایی که خورشید درآنجا به خواب می رود   

فرزندانِ میهن در جدالِ با سپاه اهریمن صف کشیده اند

هر روز غروبی سُرخ تر زاده می شود

هر روز خورشید در خانه ایی غروب می کند

وحشت آفرینان، تاریخِ جهالت می نویسند

سایه ی مرگ به سنِ بلوغ رسیده

واژه یِ غرب دیگر رنگی ندارد

همه چی به "روژآوا " خَتم می شود

روزآوا، شب آوا ، خورشیدآوا ، ماه آوا ، زندگی آوا

مرگ آوا ، درد آوا ، خون آوا ، شرم آوا

پیشانیِ خون آلودِ ملتی،لرزه بر کعبه یِ اشرار انداخته

روژآوا دست در دستِ خورشید نهاده

سوار بر اراده یِ فرزندانِ آتَش به حجله گاه آینده می شتابد

آینده ایی به روشنایی خورشید

خورشیدی به نام کوردستان

.

(وحید.کمالی )